Kostka Jerzy h. Dąbrowa (ok. 1555–1611), podskarbi pruski, ekonom i wojewoda malborski. Był synem Krzysztofa, woj. pomorskiego, i Katarzyny Konopackiej, bratem Jana, opata oliwskiego. Należał zapewne do tych dzieci wojewody, które w r. 1566 przebywały w kolegium braniewskim; pewnie też był i tym synem, którego w r. 1573 oddano, wraz z synem Jana Kostki, kasztelana gdańskiego, Janem, w porękę zapłaty żołdu żołnierzom zaciągniętym w Prusach. Dn. 31 X 1592 r. Zygmunt III wyraził zgodę na przekazanie K-ce przez ojca starostwa golubskiego. Po śmierci brata Stanisława w r. 1602 K. objął ekonomię malborską wraz ze starostwem tczewskim i podskarbstwo pruskie. Arendę ekonomii przedłużył mu król 12 III 1604 r. o rok, a w końcu 1605 r. na dalsze 5 lat za 27 000 zł rocznie. Dn. 7 III 1605 r. otrzymał kasztelanię chełmińską, z której jesienią t. r. postąpił na województwo malborskie. Przejąwszy po bracie w Malborku świetnie zorganizowaną kancelarię z pisarzem Danielem Prusem na czele sprawnie sprawował rządy. Dbał o naprawę zamku malborskiego i opatrzenie go w prochy i działa. Załatwiał zamówienia dworu u kupców gdańskich. W l. 1604–5 zajmował się wykupem sreber królewskich zastawionych w Gdańsku. Jako podskarbi likwidował zobowiązania brata, wysyłając w r. 1602 zakupione sukno dla żołnierzy do Lublina i nabywając w Toruniu 600 rusznic dla piechoty. Trudności w zbieraniu poborów w Prusach narażały K-ę na przykrości ze strony podskarbiego kor. Jana Firleja. W marcu 1608 r. przysłaniem do Brześcia 21 000 zł ułatwił komisarzom królewskim zaspokojenie wojska inflanckiego. Lato i jesień 1610 r. K. strawił na poszukiwaniach pieniędzy dla tych wojsk objadających ekonomię grodzieńską i gotujących się do najazdu na Prusy. K. przysłał wówczas do Grodna 30 000 z poboru uchwalonego na sejmiku grudziądzkim, a wcześniej 60 000 zł uzyskane w Prusach Książęcych pod zastaw klejnotów kor.
W r. 1605 K. witał przybywającą do Polski królową Konstancję i brał udział w uroczystościach weselnych w Krakowie. Uważany za regalistę działał w r. 1606 rzeczywiście na rzecz obozu królewskiego na sejmikach pruskich. Niemniej podczas rokoszu Zebrzydowskiego zajmował stanowisko ostrożne. Dn. 28 VI 1606 r. pisał z Malborka do bpa warmińskiego Szymona Rudnickiego, że Prusy «mało ten tumult obchodzi», a w kilka tygodni później radził temuż, żeby nie jechał do boku króla i na Warmii czekał, bo «niewiedzieć jako się rzeczy nachylą». Może do Zygmunta III doszły echa tej postawy K-i, bo nie dał mu później starostwa radzyńskiego, gdy ten się o nie w r. 1610 starał. Poza Prusami K. brał niewielki udział w życiu publicznym. W r. 1609 był jednym z komisarzy wysłanych do Królewca na sejm pruski złożony na 26 V w związku z obejmowaniem Księstwa przez nowego elektora Jana Zygmunta.
K. mieszkał w Malborku. Uchodził za wykształconego, lubiącego zarówno księgi, jak i łowy. Jako gorliwemu katolikowi dedykowali mu swe utwory pisarze katoliccy: Michał Racki, Andrzej Wargocki, jezuita Posselius. O bliskiej rodzinie K-i brak wiadomości. Boniecki przypuszcza, że jego synem mógł być Jan zapisany w Kolonii w r. 1617 jako wojewodzic malborski. K. zmarł na zamku malborskim 18 V 1611 r., pogrzeb sprawiono mu dopiero 15 IX t. r.
Estreicher; Siarczyński, Obraz wieku panowania Zygmunta III, Cz. 1; Boniecki; Dworzaczek, Genealogia; Niesiecki; Uruski; Żychlińki, XXX; Czaplewski, Senatorowie Prus Król.; – Lengnich, Gesch. d. preuss. Lande, IV; Maciszewski J., Wojna domowa w Polsce (1606–1609), Cz. 1, Wr. 1960; – Mémoire du Sieur de Lanssac, w: Noailles E. H. V., Henri de Valois et la Pologne 1572, Paris 1867 III 522; Źródła do dziejów ekonomii malborskiej, Cz. 1, Wyd. W. Hejnosz, Tor. 1959, Fontes, XLV; – AGAD: Metryka Kor. nr 137 k. 458, nr 148 k. 375, 376, nr 150 k. 36; Arch. Tor.: XIII nr 13 s. 439, 463, 472, nr 16 s. 114–228; B. Czart.: rkp. 320, 917, 1322, 1607 s. 765.
Andrzej Tomczak